سياست‌هاي كلي شهرسازي مصوب 26/11/1389 مقام معظم رهبري 1- مكان‌يابي توسعه شهرها در چارچوب طرح آمايش سرزميني و بر اساس استعدادهاي اقتصادي و با رعايت معيارهاي زيست محيطي و مراقبت از منابع آب و خاك كشاورزي، و ايمني در مقابل سوانح طبيعي و امكان استفاده از زيرساخت‌ها و شبكه شهري. 2- تعيين ابعاد كالبدي شهرها در گسترش افقي و عمودي با تأكيد بر هويت ايراني-اسلامي و با رعايت ملاحظات فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، امنيتي، حقوق همسايگي و امكانات زيربنايي و الزامات زيست محيطي و اقليمي. 3- هماهنگ سازي مقررات و ايجاد هماهنگي در نظام مديريت تهيه، تصويب و اجراي طرح‌هاي توسعه و عمران شهري و روستايي. 4- تأمين منابع پايدار براي توسعه و عمران و مديريت شهري و روستايي با تأكيد بر نظام درآمد- هزينه‌اي و در چارچوب طرح‌هاي مصوب. 5- حفظ هويت تاريخي در توسعه موزون شهر و روستا با احياي بافت‌هاي تاريخي و بهسازي يا نوسازي ديگر بافت‌هاي قديمي. 6- جلوگيري از گسترش حاشيه‌نشيني در شهرها و ساماندهي بافت‌هاي حاشيه‌اي و نامناسب موجود. 7- تقويت و كارآمد كردن نظام مهندسي. 8- ايمن‌سازي و مقاوم‌سازي محيط شهري و روستايي. 9- رعايت هويت تاريخي و معنوي شهرها در توسعه و بهسازي محيط شهري به‌ويژه شهرهايي از قبيل قم و مشهد. 10- سطح‌بندي شهرهاي كشور و جلوگيري از افزايش و گسترش بي‌رويه كلان شهرها. 11- رعايت نياز و آسايش جانبازان و معلولان در طراحي فضاي شهري و اماكن عمومي.