سياست‌هاي كلي اشتغال مصوب 28/4/1390 مقام معظم رهبري 1ـ ترويج و تقويت فرهنگ كار، توليد، كارآفريني و استفاده از توليدات داخلي به عنوان ارزش اسلامي و ملي با بهره‌گيري از نظام آموزشي و تبليغي كشور. 2ـ آموزش نيروي انساني متخصص، ماهر و كارآمد متناسب با نيازهاي بازار كار (فعلي و آتي) و ارتقاي توان كارآفريني با مسؤوليت نظام آموزشي كشور (آموزش و پرورش، آموزش فني و حرفه‌اي و آموزش عالي) و توأم كردن آموزش و مهارت و جلب همكاري بنگاه‌هاي اقتصادي جهت استفاده از ظرفيت آنها. 3ـ ايجاد فرصت‌هاي شغلي پايدار با تأكيد بر استفاده از توسعه فنآوري و اقتصاد دانش‌بنيان و آينده نگري نسبت به تحولات آنها در سطح ملي و جهاني. 4ـ ايجاد نظام جامع اطلاعات بازار كار. 5 - بهبود محيط كسب و كار و ارتقاي شاخص‌هاي آن (محيط سياسي، فرهنگي و قضايي و محيط اقتصاد كلان، بازار كار، ماليات‌ها و زير ساخت‌ها) و حمايت از بخش‌هاي خصوصي و تعاوني و رقابت از راه اصلاح قوانين، مقررات و رويه‌هاي ذي‌ربط در چارچوب قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران. 6ـ جذب فنآوري، سرمايه و منابع مالي، مبادله نيروي كار و دسترسي به بازارهاي خارجي كالا و خدمات از طريق تعامل مؤثر و سازنده با كشورها، سازمان‌ها و ترتيبات منطقه‌اي و جهاني. 7ـ هماهنگ‌سازي و پايداري سياست‌هاي پولي، مالي، ارزي و تجاري و تنظيم بازارهاي اقتصادي در جهت كاهش نرخ بيكاري توأم با ارتقاي بهره‌وري عوامل توليد و افزايش توليد. 8 ـ توجه بيشتر در پرداخت يارانه‌ها به حمايت از سرمايه‌گذاري، توليد و اشتغال مولد در بخش‌هاي خصوصي و تعاوني. 9ـ گسترش و استفاده بهينه از ظرفيت‌هاي‌ اقتصادي داراي مزيت مانند: گردشگري و حق گذر (ترانزيت). 10ـ حمايت از تأسيس و توسعه صندوق‌هاي شراكت در سرمايه براي تجاري‌سازي ايده‌ها و پشتيباني از شركت‌هاي نوپا، كوچك و نوآور. 11ـ برقراري حمايت‌هاي مؤثر از بيكاران براي افزايش‌ توانمندي‌هاي آنان در جهت دسترسي آنها به اشتغال پايدار. 12ـ توجه ويژه به كاهش نرخ بيكاري استان‌هاي بالاتر از متوسط كشور. 13ـ رعايت تناسب بين افزايش دستمزدها و بهره‌وري نيروي كار.